Morgen naar huis?

Er is EEN klein tegenvallertje. Begin ik net dat katheteriseren een beetje onder de knie te krijgen, gaat m'n litteken vervelend doen. Een paar daagjes geleden welden er ineens plassen wondvocht omhoog. De geisers van IJsland zijn er niks bij. Ach, geen probleem: beetje openhouden en verbandjes plakken was het devies. Intussen zijn we dus wat dagen verder en heb ik al alle kleuren van de regenboog uit die wond zien komen, van oranje tot gifgroen en knalrood. En dat is echt jakkie! De verplegers stoppen er zonder blikken of blozen hele stukken nat gaas in (ja, onder dat litteken dus) en na een halve dag halen ze dat eruit voordat ik de douche instap om die wond eens flink van jetje te geven. Vanochtend dacht ik weer 'ach ik ruk dat verband er zelf wel even uit, maar toen heb ik toch met klamme handen de verpleging erbij geroepen. Het was TE eng! En dus, vanavond vroeg ik de verpleegster hoe ik die wondverzorging in Utrecht zou moeten doen? Ze stelde een tegenvraag: 'zie jij het zitten om dit zelf te doen?". Jongens, ik ben tamelijk koelbloedig. Maagsondes, injectiespuiten, slangen die uit m'n lijf getrokken worden, bloedende stoma's: ach komt u maar.
Maar dit verdom ik.
No way dat ik dit klusje er ook nog eens bij neem. Ik heb al een dagtaak aan de rest! Waarschijnlijk zal er dan thuiszorg moeten worden ingeschakeld en botsen we gelijk tegen de volgende vraagstelling aan: hoe snel kan dat? Afijn, morgenochtend heb ik weer een date met Horenblas aan m'n bed. Dan is dit ongetwijfeld het gespreksonderwerp. Spannend! Vanuit een uitgestorven hal van het AvL, welterusten allemaal!