Vanochtend kreeg ik een heel beroerde Trix aan de telefoon. Het herstel verloopt toch nog lang niet soepel. Pa zou zeggen: geen vrouw om een discussie mee te voeren.
Maar ze wilde heel graag de kinderen zien en die zijn vanmiddag op bezoek geweest. Daarna was het weer op voor vandaag. De fysiotherapeut heeft haar even op de rand van het bed laten zitten en dat was eigenlijk nog iets teveel van het goede.
Vanavond sprak ik haar weer en toen klonk ze al wat helderder dan vanochtend! Het gaat toch heel langzaam de goede kant op!
De komende dagen gaan we haar kleine beetjes familie voeren. Tot gauw!
groetjes
Seppie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten