weg met 2009!

lieve lezers! Hoewel ik daar meteen achteraan denk: heb ik nog wel lezers? Misschien nog ergens een in cyberspace verdwaalde gast, want m´n trouwe lezertjes zijn natuurlijk allang afgehaakt. Ik schrijf veel te weinig de laatste tijd! Dat is overigens een goed teken. Ik voel me goed, het stoma went, m´n energie (niet te verwarren met conditie) is terug. Het gaat echt goed! Heel vaak denk ik met grote dankbaarheid: met dit lijf valt absoluut te leven. En, wat heerlijk toch dat ik gezond en wel ben! Leefde ik 100 jaar geleden, dan was ik nu al dood en begraven of op weg daar naartoe. Dat gevoel geeft ook stress. Zit ik in geleende tijd? Mag ik wel blij zijn? Juich ik niet veel en veel te vroeg? En, heel doemdenkerig: ja, ja, nu gaat het goed, en dan zul je zien dat die kanker zich nu aan het hergroeperen is, om me komend jaar de genadeklap te geven. Ik heb laatst een geweldig fijne lotgenoot ontmoet, Marcel, en bij het doorsturen van allerlei blaaskankerinformatie schrok ik toch weer behoorlijk van het percentage mensen dat binnen 2 jaar met uitzaaiingen te maken krijgt. Ik werd zo ongerust dat ik allerlei kopieën uit mijn medische dossier bij het AVL opgevraagd heb. Ineens wil ik tot in detail weten wat voor tumoren er nou eigenlijk aangetroffen zijn.
Het is nu Oudejaarsavond. Heb net heerlijk gegourmet met de jongens en dat was supergezellig. Nu is er een vriend van Charles hier en zodadelijk komen er twee neven van 14 en 16 en dus breng ik de avond door met maar liefst 5 pubermannen. Helemaal top! Ook gaan er nog vrienden langskomen en heb ik met Karel en Anna al een fijne borrel gedronken. Ik voel me licht, en blij en happy.
Sef zei onder het eten:´mam, en straks knallen we dat rottige jaar 2009 lekker weg!´ De jongens hebben het met lede ogen aangezien. Een moeder die een jaar lang slecht slaapt, voortdurend lekt, continu koorts heeft, ik kan me niet heugen dat ik me zólang zó slecht gevoeld heb. Wat heerlijk dat dit nu voorbij is.
Goede herinneringen zijn er ook. En die gaan dan altijd over alle mensen die zo dichtbij me zijn. M'n kinderen natuurlijk, en zussen, broers, vriendinnen, vrienden, buren, collega's. M'n reddingsboeien! Lezen jullie dit bericht: dank voor alles. En een heerlijk 2010!
liefs van Trix