Dagje AvL

Onderdompelen in de wereld die kanker heet. Kan dat? Jazeker, doe een dagje AvL. Mijn hemel, mocht ik een split second vergeten dat ik kanker heb, dan is zo'n bezoekje aan het AvL van een allesverpletterende ontnuchtering. Véél breekbare mensen met infusen, overal richtingsborden met kankerbegrippen en overal mensen in tweetallen: de eentje kanker, de ander voor de steun. Godzijdank had ik ook zo'n enorme steunpilaar bij me in de vorm van zus Seppie. De hele dag hebben we samen doorgebracht. Hoogtepunten natuurlijk: het gesprek 's ochtends met Simon Horenblas en daarna het camera-onderzoek later in de middag, ook door de meester zelf. Mijn redder in nood laat er geen enkele onduidelijkheid over bestaan: over een weekje of 3, 4 word ik geopereerd en gaat m'n blaas eruit. We hebben kort overlegd over de eventuele mogelijkheid van een neoblaas. Dat is een kunstblaas in je lijf, die aangesloten wordt op je plasbuis waardoor je geen stoma hoeft. Eén van de specialiteiten van Horenblas. Maar, dan moet er géén kanker in de buurt van de plasbuis zitten. Die mogelijkheid werd geëlimineerd tijdens het camera-onderzoek. "Om te beginnen", zei dr. Simon terwijl hij op een tv-scherm naar de binnenkant van m'n blaas tuurde en het hele oppervlak onderzocht en fotografeerde, 'bevestigen deze beelden dat je blaas eruit moet'. Daarna concentreerde z'n onderzoek zich op de lokatie van de tumoren. Erg dicht bij de plasbuis. "Die neoblaas kunnen we vergeten, ik haal alles weg'. "Dus die folder Neoblaas kunnen we weggooien?", vroeg Seppie. "Ja, gooi maar weg!", antwoordde de dokter. En het enige dat ik dacht was: "Fijn, wéér 'n keuze minder".
Tussendoor hebben Seppie en ik allerlei loketten bezocht en afspraken laten maken voor een CT-scan, voor de intake anaesthesie en heb ik me in het informatiecentrum door een allerliefste dame allerlei folders in de maag laten splitsen. We zijn op bezoek geweest bij het fotolab waar Seppie gewerkt heeft, we hebben een broodje kroket gegeten, de slappe lach gehad, moe over een stoel gehangen, roddelbladen doorgenomen, elkaars handen vastgehouden, in liften gestaan, poli's gezocht, vragen gesteld en antwoorden gegeven. Aan het eind van de dag waren we allebei helemaal kapot. Komende vrijdag wéér een dagje AvL: CT-onderzoek om te kijken of er uitzaaiingen zijn, intakegesprek voor de operatie en zodadelijk moet ik proberen een afspraak op diezelfde vrijdag te plannen met een stomaverpleegkundige. Dat wordt me weer een dagje wel.