Alle vragen voor dr. Simon -check!-,
m'n dossier en cd met scans -check!-,
m'n ID-bewijs voor de inschrijving -check!-,
m'n treinkaart -check!-,
m'n paracetamols die ik ga innemen voor het blaasonderzoek -check!-
de routebeschrijving (ingewikkeld!) -check!- .
Valt er nog iets te checken? Nee, er valt niets meer te checken.
Op naar de volgende vraag: hoe kom ik de tijd door tot morgenochtend 10.00 uur? Die vraag trek ik graag eens breder: hoe kom ik überhaupt de tijd door?
Ik zie er aan de buitenkant heel normaal uit. Ik doe boodschappen, ik kook voor de kinderen en mij, ik doe het huishouden, ik lach, ik lees, ik kijk tv, ik zit regelmatig aan m'n laptopje, ik verblijf in dit kankerhoekje, ik telefoneer, ontvang bezoek, praat samenhangend, betaal m'n rekeningen.
Wat is er dan anders? Om te beginnen is daar natuurlijk die vervelende blaaspijn. Geen dag kan ik vergeten dat het arme ding doodziek is. Verder is er -nauwelijks uit te leggen, maar toch- de hele dag èn nacht een vervelende doordringende zoemtoon. Een irritant storend alarm. Een toon die ervoor zorgt dat ik continu het gevoel heb dat ik in gevechtshouding sta en waakzaam ben. M'n hart klopt eigenlijk voortdurend in m'n keel. Is dit angst? Bereid ik me hiermee voor op wat komen gaat? Ik hoop van harte dat het een functie heeft, want tot nu toe word ik er nogal moe van. Nog één nachtje slapen, en dan alert naar Amsterdam. Eens kijken of ze daar het alarm uit kunnen schakelen. Of zachter kunnen zetten. Eén nachtje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
5 opmerkingen:
Lieve Trix, rustig, naja rustig doorademen. Morgen al naar dr. Simon.We zijn erg benieuwd wat hij zegt en vindt! Sterkte bij het onderzoek en ik steek een kaars voor je op. Liefs, isabella
ps: we volgen je verhalen met regelmaat, wat schrijf je boeiend, echt de grootjesstijl.
Lieve Trix,
Hier nog iemand die heel erg met je meeleeft en je ongelóóófelijk veel sterkte toewenst. Nu op naar het volgende positieve hoofdstuk, zonder alarm maar met vrolijke deuntjes in je hoofd. Je bent een kanjer en ik blijf duimen, dikke knuffel!!
Schat,
dat jij dat allemaal moet meemaken.
Is toch niet te geloven.
Slaap zo goed mogelijk en tot morgen!
liefs, Seppie
Lieverd, ook al ben ik er morgen niet lijfelijk bij aanwezig, ik ben wel de hele dag in gedachte bij je , reken maar van Yes!
Laat de knappe kop(pen) er het hoofd maar over breken, als ze je maar een eerlijk en goed doordacht plan voorschotelen.
Ga ervoor, je bent strijdvaardig genoeg, nu mag je lijf nog even goed mee gaan werken aan een volledig herstel.
een heeeeeeeele dikke knuffel,
Liel
Lieve Trix,
bedankt voor de uitnodiging; zoals meerdere mensen voor mij al was opgevallen is je schrijfstijl formidabel!
Ik leef erg met je mee Trix, en ik hoop dat je binnenkort in je Blog allerlei andere onderwerpen gaat aansnijden, en je het hoofdstuk 'mijn blaas' kunt afsluiten (this thread is closed!).
Heel veel sterkte morgen, beste beentje voor!
Camiel
Een reactie posten