Blaaskanker: the movie.

Had ik eerst nog het gevoel dat ik per ongeluk in de verkeerde voorfilm zat, en dat ik weer snel zou kunnen wegwezen, sinds afgelopen donderdag weet ik dat het menens is. Na twee operaties en 6 BCG-spoelingen heeft de kanker in mijn blaas een duidelijke boodschap afgegeven: mij krijg je hier niet zomaar weg! Sterker: we gooien er nog een schepje bovenop. Maar ho: wij zijn hier ook niet van gisteren. Afgelopen weekend heel wat telefoongesprekken gevoerd en vanochtend spijkers met koppen geslagen. We brengen de volgende topper in stelling: professor Simon Horenblas van het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis. Dankzij tussenkomst van vriendin Nicole! Vreemde gewaarwording: samen joelend van blijdschap aan de telefoon omdat ik al snel mag komen. Daarna hoofdschuddend door m'n huis gelopen: als je toch BLIJ bent dat je naar het AvL mag, dan ben je toch ver afgeweken van je normale bestaan. Maar goed, we zullen eens zien of die kanker dáár van terug heeft. Zusje Seppie en ik betreden over 2 weken deze nieuwe arena. Gesprek op 30 september om 12 uur en daarna om 15.30 een cystoscopie. Met een camera, hup, m'n blaas weer in. Blaaskanker: the movie. Brrr.