En het goede nieuws is...

... dat er op de CT-scan geen kanker te zien was. Een fijne opsteker! En dus werd het toch weer een gezellige boel daar bij Horenblas. Na deze fijne uitslag mag ik op de behandeltafel gaan liggen, zodat Horenblas (ik citeer) `het vege lijf eens kan bekijken`. Tijdens het onderzoek begaat hij de onvergeeflijke fout door langs zijn neus te vragen `of ik wat was aangekomen?``IEEEEK!!`gil ik ` Seppie, de dokter vindt me te dik!!!`. En, even for the record: ik ben toch echt afgevallen! Toen we allemaal weer tot bedaren waren gekomen, ging het gesprek over de pouch. Ik heb verteld over de ontstekingen en alle lekkages en dat ik er gek van werd en zo. Volgens Horenblas kan het lekken drie oorzaken hebben: een overactieve darm, een niet goed sluitende klep of er zit een kink in het stuk dunne darm naar m`n vel. Over een weekje gaat de prof eens met een camera zijn werk van binnen bekijken. Ook krijg ik nieuwe medicijnen die zwaarder zijn dan de vorige. Geduldig probeert Horenblas de bijwerkingen aan me duidelijk te maken, maar Seppie en ik kwebbelen zò gezellig met hem mee, dat hij uiteindelijk uitroept: `nou probéér ik eens rustig wat te vertellen over die medicijnen, wat denk je? Nemen die twee zusjes me gewoon in de zeik!!` Tja, dat vinden wij leuk, vooral als het een uroloog betreft!
Dan over die pillen. Op de verpakking staat met grote letters `PAS OP MET ALCOHOL`. Een aansporing om vooral geen alcohol te verspillen wil ik nog wel ter harte nemen, maar ze zullen toch zeker niet bedoelen dat ik de witte wijn en de rosé moet laten staan? Zeg, ik laat me niet àlles afnemen?! En dus zit hier om 5 uur toch echt steevast de vijf in de klok. Wat me de laatste dagen wel opvalt, is dat ik om een uurtje of 21.00 doodop de slaap val. Is dit nog gewoon het bijkomen van de infectie, of de combinatie pillen en alcohol? Ik kijk het nog eens even aan, maar voor mij staat nu al vast welk middel afvalt als ik zo moe blijf...