dinsdag 2 juni 2009

Chemische oorlogsvoering

"Stomaverpleegkunde, met Carina!". Als ik m'n naam noem, krijg ik direct een joviaal 'Hi Trix' terug. Weer een staaltje communicatiekunst van het AVL, of bel ik te vaak? Enfin. Ik leg in beknopte woorden de ruzie uit die ik heb met Indiana P. Carina reageert heel meelevend en vertelt me dat ze deze klachten vaker hoort. Zeker het eerste half jaar. Daarna zou het toch wat rustiger en beheerster moeten worden allemaal. 'Aha!" denk ik, "mijn half jaar is om! Zou het weldra beter worden? "Maar", vervolgt Carina, "soms komt het ook niet goed. Laatst hebben we iemand opnieuw geopereerd, die een extra stuk darm aan z'n pouch gezet kreeg om het ding wat minder beweging te geven". Ik heb moeite om daar een beeld bij te krijgen. Legt Horenblas er dan een strik omheen? Ik vraag er maar niet verder naar, voor je het weet denken ze dat ik geïnteresseerd ben!
Voor nu is de afspraak dat de pouch weer met medicijnen stilgelegd gaat worden. Heb ik al eens geprobeerd, zonder succes, maar Carina wil toch dat ik vannavond weer begin. Na wat gegraaf in mijn overvolle medicijnkast, liggen de pilletjes alweer braaf op m'n nachtkastje. Volgende week terugbellen over de resultaten.
Daarnet kantoor gemaild, ik neem een dagje verlof. Vannacht om 3 uur moest ik zowat uit een coma ontwaken om te plassen, en daarna sliep ik niet meer in. Maak ik er hier thuis een rustige 3e Pinksterdag van.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Pffff... je hebt wel wat te stellen met dat ding zeg. Iedere keer weer denk je natuurlijk dat het beter wordt, dat het over is met dat gezeik (onbedoelde woordspeling). En steeds weer die teleurstelling.
Het helpt natuurlijk niet, maar ik wil toch even kwijt dat ik je ongelooflijk moedig vind. Een regelrechte held!

Marleen

Trix zei

lieve marleen,
Dank voor je support! Je weet het alweer treffend te verwoorden... Steeds balanceer ik tussen hoop en teleurstelling. En het lijf wil rust, maar krijgt het niet. Sef dit weekend aan het ontbijt: ´mam, je probeert het nog een jaar, en dan laat je die pouch er gewoon weer uithalen. Neem je gewoon die stomazak!`. Ik zal je zeggen, dat idee begint me aan te staan.