Doorbraak?

12 juni. Precies 7 maanden na m´n operatie. Een echte gedenkwaardige dag: voor het allereerst heb ik 5 uur achter elkaar geslapen. Sinds anderhalve week slik ik 4 pillen per dag die ervoor moeten zorgen dat m´n darmen wat rustiger worden. Ik geloof soms dat het een beetje effect heeft.
Stukje bij beetje heb ik vorige week de wekker steeds ietsje later gezet. Ook vermoeiend hoor, want dan gaat eerst het alarm na 3 uur af. Slaapdronken check ik dan of het stomazakje vol zit. Nee? Dan zet ik de wekker een half uur later. Nog niet? Weer een half uur later. Dan was het meestal opschieten geblazen, want dan stond het ding op knappen. Dit soort experimenten is niet mogelijk zonder een solide stomazakjes-systeem, dat snap je... Ik draag nu stomazakjes die voor babies bedoeld zijn. Een klein plakkertje, een snoezig zakje en zelfs plakplaatjes (twee soorten, een voor jongetjes en een voor meisjes) krijg ik erbij! Wat bof ik toch. Heel fijn is in ieder geval dat ik het schattige geheel er ´s ochtends met gemak af haal en weer overstap naar de pleisters.
Nu moet ik ook als een baby gaan slapen, wat zie ik daar naar uit!! Altijd die kleine tukjes van 3 uur, ik word er echt moedeloos van. Vorige week op de cursus hadden ze het over hoe belangrijk voldoende slaap is. Dan springen mij de tranen in de ogen. Slaap! Een koninkrijk voor een paar uur slaap!
De afgelopen twee nachten heb ik op goed geluk de wekker op 5 uur gezet. De eerste nacht ging het beter dan vannacht moet ik toegeven. Vannacht stond het stomazakje weer helemaal bol, en catheteriseerde ik maar zo´n 200 cc. Overigens, ook gisteravond en vanochtend ging het weer mis: van het ene op het andere moment vliegt de pleister van m´n buik af en kan ik me als een haas gaan omkleden. O ja, en de vloer dweilen. Het is dus nog verre van rustig in m´n lijf. Maar goed, ik blijf die pillen gewoon doorslikken en moed houden. En genieten van die extra uurtjes slaap, een heerlijkheid!