Koortsaanval

Afgelopen zaterdagmiddag, lunch met Arno in de parel van de binnenstad: mijn nieuwe tuin. Daarover later meer. Ik klaag dat ik vind dat ik 10 jaar ouder uit de strijd gekomen ben. Ik doe wel stoer maar ik voel overal pijn, in m'n rug, in m'n benen, in m'n buik. Het sporten lukte donderdag voor geen meter en ik lig 's avonds belachelijk vroeg én gevloerd in bed, lekkend en wel. Honger had ik trouwens ook al niet. Arno ook niet, realiseer ik me nu. Ik zal 'm zijn eetlust ontnomen hebben met m'n verhalen over dikke oedeembenen en lekkende stoma's! Welke stoere jonge man zit op zulke verhalen te wachten! Sorry Arno! De volgende keer praten we over voetbal en marketing, eet ik gewoon weer wat minder! Maar goed. Aan het eind van de middag krijg ik ineens de neiging om naar bed te gaan, ik voel me steeds slechter. En ja hoor, daarna gebeurt wat ik in december ook had: koorts. In een tijdbestek van luttele uurtjes vliegt de temperatuur naar 39,8 en voel ik me verschrikkelijk beroerd. 's Nachts lig ik zowat te ijlen en kan ik m'n t-shirt uitwringen. Geen oog dichtgedaan. 's Ochtends (moederdag!) huilend zus Anna gebeld die me met gezwinde spoed naar de huisartsenpost brengt. Daar schrijft de arts me een pittige antibiotica-kuur van 10 dagen voor en heb ik de rest van de dag én nacht nog steeds met hoge koorts rillend in bed doorgebracht. Vanochtend het AVL gebeld. Kijk, een blaasontsteking, daar kan ik in komen. Moet kunnen. Maar deze enorme koortsaanval is echt angstaanjagend. Er kwam geen geruststelling vanuit het AVL, dit risico blijf ik lopen. En dat ik er zo heftig op reageer is vervelend voor mij. Shit happens. Ik moet veel spoelen en er het beste van hopen, kaarsen branden en moed houden. OK, die laatste drie heb ik zelf toegevoegd. Maandag, ik ben maar gewoon eerlijk op dit blog, heb ik voornamelijk in tranen doorgebracht. Moe en als een vaatdoek, en balend en angstig: kom ik deze hele toestand ooit écht te boven? Gelukkig kwam Anna voor me koken, daar knapte ik erg van op. En nu lig ik in bed met mijn benen omhoog op het nieuwe benenkussen dat ik in de Lidl voor 14 euro gekocht heb (dank voor de tip, Jo!) en niemand ziet dat ik er zo gepensioneerd bijlig en dat is ook heel wat waard.