Het is zondagavond 20.30 en ik ben niet helemaal helder meer. Ik zal eerlijk zijn, de witte wijn die ik daarnet samen met zus Marlou en zwager Dirk dronk, zal daar zeker debet aan zijn. Hun bezoek was het lichtpuntje van deze dag. Verder begint mijn slaapgebrek én mijn frustratie langzaam bezit van me te nemen. Ergens vòòr mijn operatie heb ik op dit blog geschreven dat ik niet gelukkig werd van plassen, dus hup vooruit weg met dat kankerding. Gelijk had ik: het plassen an sich mis ik absoluut niet. Waar ik echter nooit rekening mee heb gehouden, is dat ik wel degelijk erg gelukkig kon worden van een nacht heerlijk slapen. En dat, lieve lezertjes, heb ik nou al in geen 2,5 maand gedaan. De laatste nacht dat ik lekker en onafgebroken geslapen heb was -ik weet het nog precies- in het AVL in de nacht van 25 op 26 november 2008. De laatste nacht voor mijn ontslag. Toen heb ik zomaar 6, 7 uur geslapen, wat een heerlijkheid. Nu haal ik nauwelijks 3 à 4 uur. En dan nog lek ik zó erg dat ik intussen weer met stomazakjes in de weer ben. In het AVL vinden ze het ook zielig voor me. Ze verzinnen allerlei dingen die misschien mis zijn. Zo slik ik nu pillen tegen darmspasmen, want misschien gooit een overactieve pouch alle urine eruit. Fine. Niet dat het helpt hoor, het lekken blijft. Alleen kan ik nu niet meer poepen. Ook fiets ik regelmatig naar de huisarts met een potje urine, want misschien is het toch een ontsteking? Dat is het niet. En zo tast ik voortdurend in het duister, en het slaapgebrek wordt nijpender en nijpender. Mijn ochtendritueel is tegenwoordig: eerst een potje janken van de moeheid en dan met moeite de dag onder ogen zien. Klein detail: die dag zie ik niet alléén onder ogen, ik moet tussen neus en lippen ook nog twee pubers opvoeden. Dat geeft problemen. Ik heb steeds minder geduld en regelmatig vliegen hier de verwijten over en weer over tafel. "Doe eens wat relaxed, mam!".
Altijd praten we ruzies uit, altijd vertel ik mijn jongens hoe geweldig ze zijn, maar altijd ook moet ik huilen omdat ik zo moe, moe, moe ben. Mijn jongens vinden het zielig voor me. Iedereen vindt het eigenlijk zielig, maar dat helpt niet. Elke nacht is weer verschrikkelijk en eenzaam en mijn moed zinkt me steeds verder in de schoenen. Vervelend bijverschijnsel van dit hele gevecht is dat ik dan óók nog steeds vaker die stevige schouder mis om op uit te huilen. Iedereen om me heen is gelukkig in een fijne relatie en is lekker gezond, zo denk ik dan, en ik heb het allebei niet. Waarom eigenlijk niet? Wat heb ik in hemelsnaam verkeerd gedaan?
Godzijdank komt er dan op het diepst van je misère hulp uit onverwachte hoek. M'n carrière en m'n gezondheid zijn in het slop geraakt, mijn concentratievermogen is tot een dieptepunt gedaald maar één ding lukt me nog: voetbalplaatjes plakken. Met dank aan Albert Heijn. Wat een verrukkelijke rage heeft onze grootgrutter weer ontketend! Ik mail ontbrekende nummers met Seppie, Anna en met Jos, de zoon van zwager Karel. We sturen kaartjes per post of brengen ze persoonlijk langs, en ik zeg jullie hierbij: al is dit het laatste dat ik doe in dit leven: dat godvergeten album moet vol. En verdomd, er is iets wat me wèl gaat lukken: op 3 plaatjes na ben ik er!
Morgen afspraak bij de bedrijfsarts. Al moet het op m'n wenkbrauwen, ik ga weer aan het werk. Het wordt tijd om de zinnen te verzetten, me weer nuttig te voelen en weer trots te worden. Het roer moet om!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
3 opmerkingen:
Lieve lieve Trix,
Ik leef met je mee! Hebben ze dan voor de nacht geen grotere stomazak weet ik veel. Voor de nacht gewoon een extra grote maat zodat jij lieve Trix een nacht door kunt slapen. Trek eens aan de noodbel in het ziekenhuis of kun je elders je licht opsteken. Dit kan toch niet dit mag niet hoor. Mijn lieve vriendin geen nachtrust. Ben je eindelijk goed uit die babytijd met alle nachtelijke escapades krijg je dit. En ik zou inderdaad hier niet te lang mee wachten en snel aan de bel hangen bij het ziekenhuis i.v.m. niet meer poepen en een groter stomazak. En lieve Trix ik kan mij als werken nog te vroeg is, stel dat dat nog te vroeg mocht zijn een prachtige andere klus voorstellen. ......Iets waar jij heel erg goed in bent........... en dan heb ik het niet over plaatjesplakken maar.........jouw prachtige verhalen. Schrijf lieve Trix niet alleen voor je vrienden. Misschien mag je nog wel aan een groter publiek denken!!!!
Je bent een kanjer, een fantastisch mens, moeder ook al zit het tegen verlies de moed niet hoor. En weet dat ieder huis zijn kruis heeft. En in de libelle staan prachtige gelukkige gezinnen alles perfect maar kijk eens goed achter die glasgordijnen dan zit er ook een hoop ellende tussen zonder AH plaatjes. Plak jij lekker die AH plaatjes als jij maar niet in de rij gaat staan voor die plaatjes bij de AH dan vind ik het best!
Liefs,
Syl
Je hebt helemaal gelijk. Jij moet lekker weer aan de slag en een paar uur per dag aan andere dingen denken dan aan pouches die een eigen leven leiden. Lekker weer energie krijgen omdat je weer met beide benen in de maatschappij staat.
En tja, die moeheid, die is natuurlijk om wanhopig van te worden. Als jonge moeder kan ik me een heel klein beetje verplaatsen in dát gevoel. Maar als je steeds op moet omdat je hele hebben en houden weer overstroomd is of omdat een klein hummeltje een knuffeltje moet, dát is wel even een wereld van verschil. En ja, dat is verschrikkelijk oneerlijk, dat jij om die ene reden je bed uit moet en ik om die andere. Er is heus helemaal niets dat dat rechtvaardigt. En dat maakt natuurlijk dat je soms wel eens een meubelstuk door de kamer zou willen slingeren. Misschien is dat ook wel een goed idee: het betere gooi- en smijtwerk onder deskundige begeleiding. Een keer per week georganiseerd afreageren. Daar moeten cursussen voor zijn!
Lieve Trix, hou altijd ergens een flintertje moed en een sprankje hoop. Ooit sta ook jij weer aan de andere kant en vraag je je af waar je al je geluk aan verdiend hebt.
Dikke klapzoen van Marleen
Ehm... groot nieuws: AH komt met nieuwe voetbalplaatjes! Van spelers die pas tijdens de winterstop naar de eredivisie zijn gekomen. Je kunt vanaf vandaag stemmen op eredivisie.nl. Lees het artikel op: http://www.telegraaf.nl/binnenland/3271697/__Nieuwe_voetbalplaatjes_AH__.html?p=17,2
;-)
Tot 2nite!
XA
Een reactie posten