Ja mensen, dat was me gisteren het blogje wel. Je hoeft geen groot psycholoog te zijn om te zien dat er hier een enorme depressie op de loer ligt! Wat nu te doen? Het is tijd voor actie! Vanmiddag een goed gesprek met m'n bedrijfsarts gevoerd. Enne... eerlijk geweest ook. Dus niks van "nou het is nogal tamelijk lastig, maarre ik weet dat het goed komt, dus we houden gewoon de moed erin, hè?" maar: "Ik ben het helemaal en compleet zat! Dat stomme rot-stoma gedraagt zich niet, ik doe geen oog dicht en ben aan het eind van m'n latijn. Oh, en voor ik het vergeet: iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen, heeft het beter getroffen dan ik. Mijn leven is helemaal 300 x klote". Hè, wat luchtte dat lekker op. Verder gaf ik ook aan dat ik aan het werk wil. De bedrijfsarts was het helemaal met me eens. "Ja hoor", zei ze, "heel goed! Je gaat weer aan het werk. Twee keer per week één uur". "Pardon? Zomaar helemaal 2 uurtjes per week??!" Nu kon ik m'n lachen niet houden. Nee, erger nog: ik eindigde helemaal in de slappe lach. Twee uur per week! Ja, daar knappen we van op! Maar we moeten opbouwen, zo bezweert ze. En natuurlijk heeft ze gelijk.
Ook heb ik vanmiddag gebeld met het Helen Dowling Instituut, een instelling die psychische begeleiding biedt aan (ex-)kankerpatiënten. Oeps, wat klinkt dat heftig als ik dat zo opschrijf! En het wordt nog heftiger: morgenochtend om 9 uur heb ik al een intake-gesprek.
Derde actiepunt: mijn oorspronkelijke voornemen om dit weekend naar Roermond te gaan om me -in bescheiden mate- in het carnavalsgewoel te storten, heb ik laten varen. In plaats daarvan ga ik samen met de kinderen naar een superdeluxe vakantiebungalow in Arcen, bij de beroemde Thermaal Baden aldaar (jaja, de terminale baden :-)).
De kinderen nemen ieder een vriend mee en barsten al van de voorpret. En ik? Ik zie uit naar het heerlijk in warm water bubbelen, onder geneeskrachtige watervallen staan, stoombaden en wat dies meer zij. Als ik dáár niet van opknap...!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
4 opmerkingen:
Lieverd, wat ben ik blij dat je naar dat Helen Downing instituut gaat. Want je zit in een kut situatie, maar niet je bent niet de enige. Ik heb ooit eens geschreven over hoe Kristine Hemmerechts dat beschreef - ik ga het logje nu voor je opzoeken.
Dikke zoen,
Marlou
Hier komt-ie:
"zij maakte de volgende vergelijking: in een grote crisis lijkt het net alsof je buiten in de kou staat, terwijl de rest van de mensheid binnen met zijn allen gezellig om een grote warme tafel zit. En jij staat daarbuiten, verlangend naar al het geluk daarbinnen te kijken. 'Maar realiseer je', zo betoogde zij, 'dat je daarbuiten niet alleen staat.'"
OOk al vind je geen directe pouch lotgenoten (dat zou wel het fijnste zijn), wat zal het fijn zijn om met andere mensen van gedachten te wisselen over die kutziekte en in ieder geval te voelen dat je niet helemaal alleen staat.
Veel sterkte lieverd,
Kus
Marlou
Lieve Trix, ik hoopte weer geen nieuws is goed nieuws maar begon al te vermoeden dat het iets anders was. Kanjer: zet 'm op, goed dat je naar dat Limburgse water gaat, veel helender dan dat gele spul met witte kraag, dat komt wel weer. Echt! Ik wens je veel sterkte en vooral slaap!! Kus, Fianne
Hee lieve Trix,
Heb je het fijn gehad bij de thermaalbaden? Ga je erover schrijven? ;-)
Ik denk aan jullie! (ook aan de jongens!)
XXX Liek
Een reactie posten