Mevrouwtje toch!

"Goedenmiddag, met dokter (niet verstaan) van het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis". Teleurstelling.
Niet Horenblas.
Toch steek ik moedig van wal. "Eh, ja, ik wilde graag even overleggen! U kent mijn dossier? ("ja natuurlijk!").
Na het renogram heb ik me twee weken heel goed gevoeld, geen koorts en geen lekkages, maar sinds afgelopen dinsdag lek ik weer heel veel en heb ik elke dag weer verhoging. Ook moet ik 's nachts weer met stomazakjes op slapen. Is er niet toch een bacterie die me lastigvalt?"
"Ja, dat zei u twee weken geleden al, dat u dacht dat het renogram die bacterie weggespoeld had. Maar dat kan niet. Onmogelijk. Dat is nog nooit aangetoond.".
"Maar, het is toch vreemd dat die verbetering plotsklaps optreedt? Hoe zou dat dan anders kunnen? Volgens u?", piep ik er achteraan.
"Als u me even de kans geeft, zal ik u uitleggen wat ik ervan denk. U zit in onzekerheid, en dat is heel vervelend. En dan gaat u verbanden leggen, die er niet zijn. Lekkages aan de pouch worden veroorzaakt door een niet goed werkende klep. Of door een pouch die vol is."
"Een volle pouch? Nee hoor, glimlach ik, daarnet lekte ik behoorlijk en dan is die pouch maar voor de helft gevuld, namelijk 200 cc."
"Misschien is dat bij u wel een volle pouch?"
"Nee hoor, vol is bij mij 400 cc, het dubbele! En ..."
"Mevrouw, als ik even mag uitpraten?"
"Eh, sorry. Ik luister, ik luister".
"En verhoging, dit is geen koorts hoor, is al helemaal een moeilijk vraagstuk. Als u morgen aan een internist vraagt waardoor verhoging wordt veroorzaakt, dan kan die internist wel 1000 redenen opnoemen! Verhoging kan veroorzaakt worden door een bacterie of virus, maar ook kan uw lijf ontstekingsverschijnselen vertonen. Als ik u zou opereren, zou u daarna koorts kunnen hebben. Als u heel druk bent en de urine loopt via de urethers terug naar de nieren, kunt u verhoging krijgen. Dat kan ook als u uw menstruatie heeft. Nu ja, in uw geval is dat dan niet aan de orde, omdat uw baarmoeder en eierstokken verwijderd zijn tijdens de operatie".
"Nee, dat is niet zo. Ik heb m'n baarmoeder nog", zeg ik vlak.
"En trouwens, heeft u uw temperatuur ook bijgehouden vòòr de operatie?", klinkt het lichtelijk spottend.
De tranen branden achter m'n ogen. Nee, voor de operatie heb ik geen temperatuur bijgehouden. Toen had ik geen lekkende
KUT-pouch!!
Ik zeg niks. Ik voel me verslagen. In de hoek gezet. Ik wil eigenlijk ophangen.
Toch probeer ik het nog. "U zegt wel, dat ik verbanden zie die er niet zijn, maar IK ben degene die nu al 10 maanden dag en nacht met een pouch leeft die ik onder de knie probeer te krijgen. Ik houd een logboekje bij met hoe het lekken is en m'n temperatuur, en ik zie wèl een verband tussen temperatuur en lekkages".
"Dat kan ik medisch niet verklaren. En daar wil ik met u ook niet over in discussie gaan. Als ú denkt dat er toch een bacterie is, dan kunt u het beste naar de huisarts gaan en uw urine op kweek laten zetten. De testen die we hier gedaan hebben, zijn allemaal negatief.
"Allemaal? Ik ben één keer met urine bij jullie geweest".
"Ik zie hier 18-11 en 30-7".
"Die 18-11 is een week na de operatie, toen ik nog op de afdeling lag".
"Juist ja."
Waarom ik de meneer dank voor het bellen, is me nog steeds een raadsel.
Na het opleggen van de telefoon breek ik in snikken uit.