Project kanker 2008

Gisteravond twee sms´jes van m´n twee jongste zussen. `Trix, weet je al dat Sander Simons is overleden?`. Daar kreeg ik toch wel even een enorme inzinking van, kan ik jullie vertellen.
Ik kreeg in 2008 de tip om eens naar een programma van Vinger aan de pols te kijken, waarin Sander werd geïnterviewd. Ja, hij had longkanker, maar was absoluut niet van plan om daaraan dood te gaan. "Ik zie het gewoon als een project! Dit is op mijn pad gekomen, en daar gaan we met volle kracht in." Zoals hij over zijn ziekte vertelde, zo voelde ik dat precies hetzelfde. Een feest van herkenning! Toen hij bovendien vertelde dat hij daadwerkelijk een mapje met medische gegevens "kanker 2008" genoemd had, veerde ik enthousiast uit mijn stoel. Ter plekke heb ik precies hetzelfde gedaan. In mijn boekenkast staat sinds die dag ook een ordner met daarop "kanker 2008".
Sinds dat programma ben ik Sander actief gaan volgen. Hij had een radiocolumn op BNR Nieuwsradio waarin hij vertelde over zijn ziekte en zijn wederwaardigheden in het ziekenhuis. Zó positief, zó verschrikkelijk inspirerend. In die zomer van 2008 toen ik zelf bezig was met de blaasspoelingen, heb ik elke column van hem beluisterd op m'n laptop. Heel vaak heb ik moeten lachen, maar ook natuurlijk gegriezeld en m'n hart vastgehouden voor hem. En het fijne was, zijn behandelingen hadden resultaat, de tumoren werden bedwongen, verdomd: het lukte hem!
Een maand geleden hoorde ik dat de kanker was teruggekomen. Als ik me niet vergis in zijn botten. Op tv zag ik hem ineens weer, maar hij liep moeilijk en zag er ook voor het overige ziek uit. M'n maag draaide zich om. Nog steeds liet hij zich niet uit het veld slaan, midden in het leven, werkend, boeken schrijvend, gewoon helemaal meedoen. En nu is hij plots dood. Op de leeftijd van 47 jaar. Net zo oud als ik. Net zo positief en optimistisch als ik. En dan toch morsdood. Vannacht lag ik er wakker van. Potverdorie, Sander, dat was niet de afspraak! We zouden er gewoon een project van maken!
Vanochtend stond er een klein berichtje in het AD, dat daar vast met spoed ingezet was. Er werd vermeld dat Sander Simons overleden is, en dat de huisarts euthanasie gepleegd had. Goed zo, denk ik dan, de regie van het project lag nog steeds bij jou. Maar dan de zin:'Hij dreigde in een coma te raken en stapte om die reden uit het leven.' Ik grinnik boven de krant. Uit het leven stappen als je in coma raakt. Zie je het voor je? Zou journalist Sander vast ook grappig gevonden hebben.
Het kan gek gaan met projecten.