Iedereen het jaar goed begonnen? Mijn waarneming is: ja. Iedereen is weer lekker druk, druk, druk in de weer. Naar het werk, naar school, naar nieuwjaarsfeestjes, shoppen in de uitverkoop, enzovoorts. De enige die stilstaat ben ik. Of moet ik zeggen: die voortdurend tot stilstand gedwongen wordt. Laat ik wat voorbeelden noemen. De nieuwjaarsbijeenkomst op kantoor: wat was het heerlijk om iedereen weer te zien! Twee uurtjes gezelligheid: rest van de dag moe. Avondje eten met m'n team: de volgende ochtend sleep ik me om 10.30 uur uit bed en voel ik me alsof ik 5 dagen carnaval gevierd heb. Afgelopen maandag voor het eerst op de fiets. Halverwege de 10 minuten fietstocht begin ik te vrezen dat mijn hele onderbuik losraakt en op de grond valt. Uitgeput bereik ik dan toch de bedrijfsarts. Over vier weken terugkomen en nog niet werken, is het oordeel. Ach, moet ik nog even doorgaan? Ik loop voortdurend tegen allerlei grenzen aan en dat is méér dan frustrerend. Bovendien vraag ik me regelmatig bezorgd af, komt die echte Trix-energie 1 op 1 weer terug? Je leest de gekste dingen over kanker en moe enzo... De bedrijfsarts had een goeie tip. Geef jezelf niet de hele tijd op je donder als je een grens tegenkomt, maar stel je doelen wat minder hoog en geef jezelf dan eens een compliment. Tja.
"Goed zo Trixje! Deze week al drie keer vóór 11 uur je bed uit gekomen! Bravo!". Ik snap het idee, maar het zal nog even wennen worden...
Wat ook nog erg moet wennen is, je raadt het, dat stoma. Denk ik de ene dag dat ik 'm onder de knie heb, de volgende dag gaat alles mis en stroom ik alleen maar over. Gistermiddag heb ik me zelfs tweemaal moeten omkleden. Vannacht heb ik gekatheteriseerd om 23.00 uur, om 01.00 uur, om 03.00 uur (en toen was ik nèt te laat en kletsnat, omkleden dus!), om 5.30 uur en om 08.30 uur. Zie daar maar eens uitgerust uit tevoorschijn te komen, uit zo'n nacht. De afgelopen dagen heb ik heel wat gevloekt en met deuren gesmeten en héél weinig de telefoon aangenomen. Was jij één van die volhoudende bellers, sorry! Ik doe net alsof ik er niet ben, maar ik ben er wel degelijk. Immers, waar zou ik anders zijn? Waarschijnlijk was ik net bezig met een woede-aanval of een jankbui -of met allebei tegelijk- en kon ik de telefoon niet aannnemen. En nu is ook nog m'n antwoordapparaat stuk en weet ik dus niet dat jij het was. Houd nog maar wat vol als je wilt. Ik beloof je, ik ga wel weer normaal doen. Sterker, er is niets waar ik meer naar uitzie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
7 opmerkingen:
Getverderrie wat een ellende. En geen kerst om je op te verheugen. Ik denk aan je meid, misschien dat dat een beetje helpt??
Liefs
Marlou
Ey TB. Heb je de afgelopen weken juist niet kunnen bellen, maar nu ben ik dr weer. Er kan weer gelachen worden! En ik sta voorlopig ook nog fff stil, dus misschien kunnen we samen wat pruttelen. Hoop dat je ok bent en hoop je snel te spreken. XA
heeej arno! Wat fijn dat je er weer bent! In dat godverlaten oord waar jij was, stuurden ze elk sms´je van mij weer retour! Tot snel! En zoals je leest; I´m perfectly fine...;-)
Tja, het was een stuk meer incommunicado dan we hadden verwacht. 3 weken geen mail en werkende telefoons. Maar das ook wel weer lekker. Maar hier doet ie het weer, dus ik spreek je snel. Kun je me vertellen hoe het echt met je gaat...
XA
Jeetje Trix,
Wat ontzettend K voor je maar hoe eerlijk omschrijf je je gevoel, dat vind ik bijzonder. HOU VOL want die energieke Trix komt écht weer terug, stapje voor stapje. Sterkte en geniet van de mooie momenten! x
lieve fianne, dank! Tuurlijk houd ik toch zo optimistisch mogelijk vol. Gelukkig mag ik af en toe kankeren hier in m´n hoekje, maar trust me: stiekem bereid ik me terdege voor op betere tijden.. Nog even vanuit mijn veilige vesting op de schoolstraat, straks weer gezellig bij jou in de buurt! Ben ik ook weer op tijd met feliciteren voor je verjaardag! :-) liefs trix
Lieve Trix,
In de stilstand die je ervaart kun je ook verderkomen..
Liefs en sterkte,
Lieke
Een reactie posten