vrijdag 7 mei 2010

Tijdelijk blog!

Wat een oorverdovende stilte op dit blog! Dat heeft een paar redenen. De belangrijkste: ik wil niet meer in een kankerhoekje! Ik wil er uit! Godzijdank werkt het lijf tot nu toe mee. Alle controles, nog steeds elke 3 maanden, zijn positief. Ik voel me goed en vol energie en drijf dus steeds verder weg van het onderwerp.
En dat voelt echt heerlijk.
Mijn stoma herinnert me natuurlijk wel aan alles wat achter me ligt. Maar ook hier leer ik steeds beter mee omgaan. En ik niet alleen...! Sinds begin februari is er -tot mijn stomme verbazing- een nieuwe liefde in mijn leven. Dat ik een lelijke buik heb en een stoma vindt hij heel rot voor mij, maar hij is er geen millimeter minder verliefd om. De wonderen, kortom lieve mensen, zijn de wereld nog niet uit.

Nieuw blog?
Ik mis het schrijven, en er is nog stof genoeg. En dus zin ik op een nieuw blog. Ik denk er steeds vaker aan en ben er mee bezig. Houd dus af en toe dit blog nog even in de gaten, daarin vind je als het goed is snel een nieuw adres. Tot snel dus weer!

5 opmerkingen:

Doretha zei

Lieve Trix,

Wat een positieve berichten. Heerlijk! Ik ben zo blij voor je!
Ik kijk uit naar je nieuwe blog.

Lieve groeten,
Doretha

Arno zei

Nieuwe liefde, nieuw blog, doet me denken aan een uitspraak van Sarah Jessica Parker: 'the first ones go away - first love, first baby, first kiss. You have to create new ones!'. Keep it up Trixy! En huu kanker, inclusief bijpassend hoekje.
Arno

Trix zei

lieve do en arno!
Wat heerlijk om jullie virtuele stemmen weer te horen! Arno, wat kan SJP het treffend verwoorden, en wat goed dat jij het allemaal weer onthoudt! Zijn er bij jullie nog nieuwe, dan wel eerste dingen te melden? Ik hoor ze graag tijdens een lunch? Of aan de keukentafel? liefs trix

Marleen zei

Jaaaaaaaaaaaaaaaa, een nieuw blog! Mag ik een suggestie doen: Trix' zonnepitje. Of webzijdevlinder. Of... of... wat maakt het uit. Leven, lente, liefde. Het is allemaal even fijn. Schrijf er over. Nu!
:-)

Marleen zei

Zal je niet zien: zit ik diep in het zwarte woud, pikt de laptop van Kees wel een flinterdun signaaltje op, maar de mijne niks. Terwijl ik je een fijne verjaardag wilde wensen. En nu geen emailadres kan vinden! Dan maar zo.
En eh... is de start van dit nieuwe levensjaar niet een uitgelezen moment om dagelijks te gaan bloggen over hoe dat nou is, 42 zijn?